# komentujcie
# bawcie się ze mną
# wspierajmy młodych pisarzy
# promujmy kulturę
Chodź tu i spójrz przez okno.
Słucham, powiedz, co widzisz.
Chodź tu i przytul się mocno.
Dlaczego tak się dziwisz?
Mówiłem :Słońce świeci,
Ty zaś zobaczyłaś deszcz.
Mówiłem : Tu są dzieci.
A czy Ty je widzisz też?
" Nie", słyszę odpowiedź Twą.
Czujesz mróz i czujesz grad.
Spójrz teraz na duszę swą.
Czemu tak wygląda świat,
który widzisz za oknem?
* liryka pośrednia ,
* wiersz wolny,
W pierwszej zwrotce autor woła kogoś, znaną mu osobę. Po zdaniu „Chodź tu i przytul się mocno ", mogę twierdzić, że to jakby relacja kobiety i mężczyzny. Wygląda to tak jakby to ona nie była zainteresowana nim.
Podmiot liryczny dalej mówi o tym, co czuje, jak postrzega świat. Według niego ten świat jest piękny, gdzieś dostrzega dzieci, a nawet słońce. Natomiast odpowiedzi kobiety różnią się od tych udzielanych przez mężczyznę. To razem stanowi kontrast. Bo ona twierdzi, że nigdzie nie ma dzieci. Jest oziębła.
W ostatniej zwrotce kobieta udziela negatywnych odpowiedzi. Jej świat różni się od tego, który widzi mężczyzna. Kobieta ma przed sobą mróz i grad. Ja osobiście odczytuje to tak, że ona cierpi. Ból sprawia, że wszystkie kolory wokół niej tracą swoje barwy. Stają się zimne.
Ale najważniejszą częścią tego wiersza, według mnie jest końcowe pytanie retoryczne. Mężczyzna pyta kobietę, czemu w ten sposób widzi świat, a okno może być tym pryzmatem. Bezpieczną przystanią.
Tutaj mamy poruszony temat :
-duszy,
- cierpienia,
- tzw różowych okularów,
Za wiersz dziękuję Prorokowi.
Poprzedni wiersz :http://magiawczytaniu.bloog.pl/id,354755378,title,-Pioro-wieczne-1,index.html
~Bella
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Cześć czytelniku! Jeśli przeczytałeś to, co napisałam powyżej , proszę pozostaw po sobie ślad. Skomentuj. Krytykuj, pytaj i chwal. Każda opinia to dla mnie cenny skarb.
~ Charlotte ;)